Ben jij er ook zo een van altijd maar doorgaan en als het eigenlijk niet meer gaat nog een tandje bijzetten? Ik was er ook zo een!

Na mijn eerste hernia zou het mij niet meer gebeuren. Ander werk gezocht want daar zou het wel aan kunnen liggen. Tussen de middag altijd wandelen want in beweging blijven, hield je rug soepel. Vier jaar later had ik mijn tweede hernia. Onbegrijpelijk. Gelukkig zei mijn huisarts “ga je zonden maar overdenken”.
Ik begreep nu dat ik echt dingen anders moest gaan doen. Ik ging meer mee bewegen en niet zoals ik altijd deed er vol tegenaan. Ik ging op tai ji. Na drie maanden voelde ik voor het eerst van mijn leven dat als het spannend werd ik mijn rugspieren aanspan. Wanneer het nu spannend wordt, span ik nog steeds mijn rugspieren maar nu voel ik het. Ik zie het als signaal van mijn lichaam, ik ontspan mijn rug en beweeg mee met de situatie.

Wat ga jij anders doen? Sta daar eens bij stil en loop een lemniscaat. Schrijf de woorden “doorgaan” en “rust nemen” op een briefje. Leg de briefjes ongeveer drie meter uit elkaar of wat goed voelt. Loop nu een lemniscaat, een achtje, om de briefjes en voel wat het met je doet. Loop minimaal drie maal de lemniscaat, vaker mag. Herhaal de oefening dagelijks, totdat je weet wat je anders gaat doen.

Het kan zijn dat het woord “rust nemen” voor je gevoel niet klopt. Probeer dan “stilstaan”, “stoppen” of een ander woord dat beter bij je past.