In mijn pubertijd eind jaren 70 vond ik het heerlijk om in de kroeg een discussie te voeren met iemand met wie ik het oneens was. Laten we hem Kees noemen. Kees was rechts van huis uit en ik links. (In die tijd was het nog duidelijk wat linkse en rechtse politiek was). Ik verdedigde mijn standpunt vol vuur en chargeerde om mijn punt nog duidelijker te maken. Kees deed hetzelfde. Daarna dronken we samen een pilsje en het bleef een gezellige avond.

In de discussie probeerde ik Kees te overtuigen van mijn standpunt, en Kees mij. Dat lukte bij beide niet. Wat wel gebeurde was dat ik inzicht kreeg in de beweegredenen van Kees en soms zei hij iets dat ik nog niet eerder op die manier had bekeken, al gaf ik dat in die tijd niet toe.

Juist door met elkaar van gedachte te wisselen leer je vanuit een andere kant te kijken en je wereld op die manier te vergroten. Wanneer je altijd met elkaar eens bent is het lastig om nieuwe wegen te ontdekken.

Hoe we dat deden? We luisterden naar elkaar, respecteerden elkaars mening en bleven in contact.

Wat vind jij lastig in het contact met een ander?