Het was tijdens de aardrijkskunde les, tweede klas middelbare school. Ik zat vooraan, zij zat achter mij en was aan het ‘zieken’. Ik had me al omgedraaid en gezegd dat ze op moest houden. Daarna schreef ze met een dikke stift iets op mijn arm. Ik ben opgestaan, zei “nu is het genoeg geweest” en heb haar een met mijn beide vuisten op haar hoofd geslagen en ben weer gaan zitten. In de klas was het doodstil.

Ze werd mijn beste vriendin. Waarom? Ik denk omdat we elkaars grenzen hadden verkend en het duidelijk was wat we aan elkaar hadden. Of het klopt? Ik kan het haar niet meer vragen. Precies tien jaar geleden is ze overleden.

Ineke, dank je wel dat jij mijn vriendin was.

Hoe geef jij je grenzen aan?