Mijn “Santiago de Compostella” ging van Den Helder naar Hoek van Holland. Over het strand. En het mocht best wel samen met iemand. Ik ben namelijk een doe-het-zelver! “Doe het zelvers” doen alles zelf en dus vond ik in het kader van doe eens iets anders het een goed idee om dit keer mijn vrienden te vragen wie er een stukje met me mee wilde wandelen. Tijdens de zes dagen heb ik drie dagen gezelschap gehad en heb ik drie dagen alleen gewandeld. Een mooie verdeling. Met de wandeling wilde ik iets afsluiten en iets nieuws beginnen. Als opdracht had ik mezelf meegegeven “Wat is m’n missie, passie of wat zou ik nu eigenlijk willen gaan doen”.

De tweede dag kreeg ik het inzicht dat mijn wandeltocht prima zou kunnen dienen als metafoor voor projectmanagement. Doel stellen, in hapklare brokken verdelen en per brok kijken hoe met de obstakels om te gaan. Projectmanager ben ik al geweest, dus deze “missie” werd afgekeurd. Op de laatste dag vertelde ik aan mijn gezelschap van de laatste tien kilometer dat ik wist dat mijn missie onder handbereik lag en dat ik het nog niet zag. Het zou heel eenvoudig zijn, alle stukjes zouden in elkaar passen en ik zou niet begrijpen dat ik daar niet eerder aan had gedacht. Ik heb Hoek van Holland gehaald, werd verwelkomd door mijn man en lieve vrienden. We hebben samen een feestje gebouwd ook al had mijn missie zich niet aangediend.

In de auto een half uur voor ik thuiskwam, viel het kwartje! Mijn missie die ik in Hoek van Holland echt had losgelaten, kwam op de valreep! “Het systeem, de samenleving meer in balans brengen door mensen en organisaties te prikkelen en samen met hen te experimenteren om zo mensen de andere kant van hun kunnen te laten ervaren.” De vorm die ik hierbij zag was de lemniscaat. De lemniscaat waar ik al tijden mee aan het experimenteren was, de vorm die polariteiten zo mooi kan verbinden en waardoor balans ontstaat.

En zo is de Lemniscaat Loop ontstaan op 9 april 2016.

Corien Snijder

Bedankt Anja, Moniek, Caroline, Marius en Henk.