Ze trok de kaart Geduldig ∞ Snel. Er kwam een lach en ze zei: “ja, die is passend” en ging bij het voor haar vertrouwde “geduldig” staan.

Ik ben van nature snel en heb geleerd geduldig te zijn. Haar geduld voelde voor mij als traag. Mijn snel voelde voor haar als vluchtig.

Tijdens de uitleg van de Lemniscaat Loop en hoe je polariteiten kunt verbinden, had ik al verteld hoe ik me altijd heen en weer geslingerd voelde tussen twee uitersten. Zij vertelde dat ze altijd in het midden stond en nooit kon kiezen.

Alleen al door uit te spreken wat het woord polariteit, uiterste, geduldig en snel voor ons betekende was er verbinding en begrip voor elkaar en we hadden nog geen Lemniscaat Loop gelopen!

Verdiep jij weleens aan een ander?