“Vroeger ging je niet naar de psychiater, toen ging je naar opa en oma”. Hij stond met een blikje bier in zijn handen en sprak met ietwat dubbele tong. De caissière stond er onthand bij, zoekend hoe ze het gesprek kon afronden. Ik kwam de winkel binnen en hij was op weg naar buiten. “Maar ja dat kan nu niet meer”. De caissière zei iets terug dat ik niet kon horen.

Ik vond het een mooie uitspraak. De man heeft gelijk. Wanneer we wat vaker ons hart zouden luchten, haal je de druk van de ketel en loopt de spanning niet zo hoog op.

Ik had de man eigenlijk een compliment moeten maken, maar toen ik bij de kassa kwam was hij al weg.

Naar wie ga jij voor een luisterend oor?